Sen szósty

     Godzinę później wraz ze wszystkimi zawodnikami bełchatowskiej drużyny i ich partnerkami bawiliśmy się w klubie. Alkohol buzował w naszych żyłach, a nogi same rwały się do tańca. Ubrana w małą czarną i wysokie szpilki kusiłam Włodarczyka. Wiedziałam to. Ba! Byłam tego pewna. Gdy tylko znalazł się obok mnie nie mógł przepuścić okazji do dotknięcia mojego ciała... Czy to ręki, nogi czy ramienia. A jego dotyk wręcz palił. Przed północą wyszłam z klubu, by zapalić. Wyciągnęłam paczkę papierosów z torebki i zaciągnęłam się jednym.

-Miałaś nie palić. - zwrócił mi uwagę.

-Miałeś dać mi spokój.

-Doskonale wiesz, że nie potrafię. - podszedł do mnie i odebrawszy papierosa, przygniótł go butem, a następnie wpił się w moje usta. - Kusisz.. Nie wytrzymam.

-Jedziemy do ciebie?

-A chcesz?

-Chcę.

     Weszłam do mieszkania przyjmującego i pierwsze co zrobiłam to udałam się na balkon w celu zapalenia. Włodarczyk pokręcił tylko głową z dezaprobatą. W spokoju zaciągałam się dymem i myślałam co tak naprawdę łączy mnie z Wojtkiem. Dziwiłam się, że zadaje się z nowo poznaną dziewczyną, a w szczególności, że poznał prawdę o tym, co działo się kilka lat wstecz. Zgasiłam papierosa i wzięłam dwie miętowe pastylki.
-Nie umiesz bez tego żyć... - bardziej stwierdził niż zapytał chłopak, gdy wróciłam do środka.
-To mnie uspokaja. Tłumaczyłam ci to kiedyś.
-Czyli tym razem mam cię ukarać?
Nie czekał na odpowiedź. Zeskoczył z kuchennej lady i gdy podszedł do mnie, delikatnie musnął moje wargi. Spodobało mi się to. Ułożyłam prawą dłoń na jego policzku, a lewą ulokowałam na klatce piersiowej.
-Karolina..
-Hm?
-Musiałaś ubrać akurat tę - zaakcentował. - sukienkę?

     Obudziłam się w jasnym pokoju. Pamiętałam go. Rolety w oknach były zasunięte do połowy, więc promienie słońca delikatnie wpadały do pomieszczenia. Śpiący obok Włodarczyk cicho pomrukiwał. Wiedziałam co się stało w nocy. Czy żałowałam? Szczerze? Tak. Wiedziałam, że seks nas do siebie zbliży, a nie chciałam robić mu żadnych nadziei. Po chwili przyjmujący się obudził.
-Było cudownie, wiesz? - obdarował mnie najpiękniejszym uśmiechem jaki posiadał, tym zarezerwowanym tylko dla mnie.
Nie odpowiedziałam nic. Jako odpowiedź ucałowałam jego podbródek, a następnie usta.
-Muszę iść. Nie widziałam się z Anką od przedwczoraj. Znów walnie mi kazanie.
Zaśmiał się. Sięgnęłam po leżącą na ziemi koszulkę chłopaka, ubrałam ją i mówiąc, że idę wziąć prysznic, wyszłam z sypialni.

     Wojciech urzędował w kuchni. W całym mieszkaniu unosił się zapach omletów z serem. Weszłam do pomieszczenia w samej bieliźnie i przytuliłam się do jego nagich pleców. Tego brakowało mi przez ostatnie dwa lata - beztroski. Niemyślenia o kłopotach. Po prostu bycia razem i cieszenia się z każdej wspólnie spędzonej chwili.
-Co pichcisz?
-Śniadanko dla takiej jednej królewny.
-Mam się czuć zazdrosna? - zapytałam przejeżdżając paznokciem po jego skórze.
-W żadnym wypadku.

     W ciszy zjedliśmy śniadanie, a następnie, dziękując, pożegnałam się z Wojtkiem i udałam do mieszkania na całkowitą zagładę. Cała w skowronkach powoli przekroczyłam próg domu. Mojego dobrego nastroju nie udało się ukryć przed Anką, która chwilę później wzięła mnie na dywanik. Zaparzyła kawę. Nie pytała dlaczego całą noc pędziłam poza domem, co było dla mnie dziwne.
-Lepiej powiedz dlaczego masz taki dobry humor..  - nie wytrzymała.
-Byłam na świetnej imprezie. Tyle. Wybawiłam się za wszystkie czasy.
-Za wszystkie czasy? Karolina, nie ma weekendu żebyś ty do klubu nie poszła. A może ta impreza przypadkiem skończyła się w mieszkaniu niejakiego Wojciecha Włodarczyka? Nie, wróć. Konkretnie w jego sypialni?
-Może. - posłałam dziewczynie tajemniczy uśmiech.
-Nie! Nie wierzę! I jaki jest?! Dobry?! Pamiętaliście o zabezpieczeniu?! Karolina! Wy macie dopiero dwadzieścia trzy lata! Jesteście za młodzi na dziecko!
-Anka.. Spokojnie.
-Czyli, że wy.. nic..?
-Tego nie powiedziałam. - stwierdziłam speszona.
-Ty jędzo! - krzyknęła i rozpoczęła bitwę na poduszki.

I znów leżę i nie mogę zasnąć. Chciałbym, żebyś była teraz obok. 

Naprawdę. Pragnę Cię całować, przytulać, po prostu być. W.

Przyjedź. K. 

     

        Był po dwudziestu minutach. Otworzyłam mu drzwi. Stał z zarzuconą torbą na ramieniu. Nic nie powiedział. Po prostu podszedł do mnie i wziął w swoje ramiona. Ucałował w głowę, a następnie łapiąc mnie w pasie, podniósł, kopniakiem zamknął drzwi i powiedział, że dziś już stąd nie wyjdzie.

-Prosto na trening? - zapytałam.

-Prosto na trening.

-Na którą?

-Na jedenastą. Gdzie Anka? - zdziwił się rozglądając po mieszkaniu.

-Wybyła. Poznała jakiegoś kolesia to się z nim codziennie spotyka.

-Jutro jedziemy do Rzeszowa. - powiedział cicho.

-Obejrzę w telewizji... W twojej koszulce.

-Karol.. to nie o to chodzi.. Ja nie wytrzymam tych dwóch dni.

     Leżałam w swojej sypialni, a obok był on. Muzyka cicho leciała z drugiego końca pokoju. Głowę ułożoną miałam na kolanach chłopaka, a ten bawił się kosmykami moich ciemnych włosów. Zmieniłam się przy nim. Diametralnie zmieniłam. Moje nastawienie do mężczyzn się zmieniło. Powtarzane nie jestem zwolenniczką poważnych związków przekształciło się w tak, coś do niego czuję. Uzależniał mnie od siebie. Stopniowo, powoli, ale uzależniał. Chciałam go mieć tylko dla siebie, na wyłączność.

-O czym myślisz? - zapytał.

-O tym co tak naprawdę nas łączy..

-Chodź tu do mnie. - rozłożył ręce tak, bym mogła się w niego wtulić. - Opowiem ci coś. Pierwszą dziewczynę wyrwałem na tekst "Maleńka, nie bolą cię nogi? Tyle kilometrów po mojej głowie dziś zrobiłaś..". Wzięła mnie za kompletnego idiotę, ale udało się. Później już byłem blisko, ale Kamil spieprzył wszystko tekstem "Ruchasz się czy trzeba z tobą chodzić?".. Dostał po mordzie. Od niej. Morał z tego taki, że nigdy nie umiałem zarywać do dziewczyn.

-A mnie na co wyrwiesz?

-Ciebie już wyrwałem. - powiedział, sadzając mnie naprzeciwko siebie.

-Na co?

-Na seksowne oblizywanie warg.

*

Dobry wieczór :)

Dziś krótko bo sprawa pilna! Róbcie tu hałas, bo Win chciała.. i to zrobiła... usunąć blogi! Wpoiłam troszkę rzeczy do tej małej główki i anulowała usunięcie..

Więc każdy kto to przeczyta napisze choć krótkie "Win, nie usuwaj bloga".

Dziękuję!

Ponadto - duet powstał. ma się całkiem nieźle. Od wczorajszego południa tysiak wyświetleń wybił :) Dziękujemy i zapraszamy na Perfect imperfections :)

No i na Janka :p Say something

Em.