Sen trzeci

     Dopiero nad ranem doszło do mnie ile poprzedniego dnia wypiłam. Nigdy nie sprawiało mi to problemu i tylko po naprawdę ogromnych libacjach miałam na następny dzień kaca. Po chwili delikatnie otworzyłam oczy i syknęłam z bólu. Promienie słońca przedzierały się przez niedokładnie zasunięte rolety. Nagle ktoś obok mnie poruszył się gwałtownie. Ale.. jak to ktoś obok mnie?! Powoli odwróciłam głowę i przyjrzałam się chłopakowi. Tak samo jak jego, nie poznawałam mieszkania, w którym się znajdowałam. No, Olczak, nieźle wczoraj zabalowałaś.

-Kurwa! - zaklęłam siarczyście. - Co się tu do jasne anielki dzieje?!

-Błagam. Nie tak głośno. - zawył do poduszki szatyn. 

Nie miałam pojęcia kim on jest. I co gorsza: nie miałam pojęcia co robiłam z nim w łóżku. Powoli podniosłam kołdrę, chcąc sprawdzić... bo jeśli, nie daj Boże, jestem naga to znaczy, że spaliśmy ze sobą, a jeśli mam coś na sobie, jest szansa na ratunek. Zamknęłam oczy. Bałam się. Delikatnie rozchyliłam powieki i ujrzałam na sobie czarny podkoszulek. Uf. Ulżyło mi. 

-Zadam ci jedno, arcyważne pytanie. Co my, do kurwy nędzy robimy w jednym łóżku?!
-A w nocy tak się zarzekałaś, że to ja niczego nie będę pamiętał...

-Co?

-Serio nic nie pamiętasz?

-Gdybym pamiętała, nie zadawałabym idiotycznych pytań. - fuknęłam.

-Poznaliśmy się w klubie. Coś świta? - za nic w świecie wspomnienia nie wracały. - Potem wyszliśmy na zewnątrz, poszliśmy na plac. Już? Coś?

-Nic. 

-Potem poszliśmy do mnie. Piliśmy gorącą czekoladę, a ty się nią oblałaś. Dałem ci swoją koszulkę... zaczęłaś się przy mnie rozbierać, a potem...

-A potem co?! - obawiałam się, ze usłyszę najgorsze.

-A potem po prostu położyłaś się obok mnie i zasnęłaś.

-Jezu, jaka ulga.

     Ból głowy natychmiast minął. Wystarczyło trochę stresu. Zerwałam się z łóżka i pozbierałam swoje ubrania walające się po całej sypialni, a chłopak nada leżał w jasnej pościeli z rękoma założonymi za głową. Wyglądał seksownie. Naga klatka piersiowa, włosy w nieładzie, czekoladowe oczy, kilkudniowy zarost. Nie, Olczak, ogarnij się. No kurwa, nie mogę. Fuck!
-Możesz się tak nie patrzeć? - wybuchłam, na co chłopak głośno się zaśmiał.

-Po to Bozia dała mi oczy, żebym mógł się patrzeć.

-Włodarczyk, deklu!

-Oo... Czyli jednak pamiętasz jak się nazywam.

     Pięć minut później siedziałam na parapecie w kuchni siatkarza i skupiałam swój wzrok na bliżej nieokreślonym punkcie na jednak z bełchatowskich ulic. W dłoniach trzymałam kubek z gorącą czekoladą. Znów. Nagle mój wzrok przykuł zatrzymujący się na parkingu samochód. Wysiadł z niego wysoki chłopak i skierował się w kierunku klatki przyjmującego. W tym momencie w kuchni zjawił się Włodarczyk. Stanął przede mną i wziął ode mnie kubek, a po chwili, jak gdyby nigdy nic, wypił połowę zawartości naczynia.
-Halo, czy pan się przypadkiem nie zapędza? - zapytałam.

-Jeszcze znów to na siebie wylejesz i znów będziesz robić mi striptiz w.. - nie dokończył, bo przerwał mu dzwonek do drzwi. - Zaraz wracam, tylko otworzę.

Wpakował mi kubek z powrotem w ręce i zniknął za rogiem. Po chwili usłyszałam jakiś męski głos, który już skądś znałam, tylko nie mogłam przypomnieć sobie skąd. Nagle dwóch mężczyzn pojawiło się w pomieszczeniu, w którym przebywałam.

-Karol to.. Karol. - powiedział z zakłopotaniem Wojtek. - To znaczy się Karolina to Karol. Karol.. to Karolina, moja przyjaciółka.

-Halo, halo, Włodarczyk. Nie przypominam sobie, żebyśmy przeszli na stopę przyjacielską!

-Dobra, w ogromnym skrócie. - zaczął Kłos. - Przyjechałem, bo bez słowa zwinąłeś się z klubu i, nie powiem, trochę się z chłopakami martwiliśmy, a telefon miałeś wyłączony. Ale spokojnie, ja już wszystko rozumiem. Mogłeś chociaż esa napisać, że przygruchałeś sobie koleżaneczkę.

-Panie Karolu.. - zeskoczyłam z parapetu. - Nie znam pana, jednak uważam, że takie teksty powinien pan zostawił na prywatne rozmowy z tym.. - wskazałam na Włodarczyka. - osobnikiem płci brzydkiej. A teraz panów przepraszam, idę po swoje rzeczy. 

     Środkowy ostro mnie wkurzył. Wpadłam do sypialni chłopaka jak burza i zaczęłam szybko się przebierać. Po chwili usłyszałam zamykane drzwi, a zaraz potem w pokoju pojawił się przyjmujący.

-Oj, no nie dąsaj się. - szepnął i mnie przytulił. - Przecież powiedział to na żarty.

-Dla mnie to żarty nie były. - wyrwałam się z jego uścisku. - Dziękuję za koszulkę, za przenocowanie, za czekoladę i za niezłą pobudkę rano.

-Nie masz za co dziękować, cała przyjemność po mojej stronie. A Karolem się nie przejmuj, pogadam z nim.

-Nie, nic mu nie mów.

-Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy. - powiedział, gdy zakładałam buty w przedpokoju.

-Może. -odpowiedziałam z delikatnym uśmiechem, a potem, nie wiem dlaczego, pocałowałam siatkarza w policzek. - Pa!

     Wyszłam na zewnątrz i automatycznie sięgnęłam po paczkę papierosów do torby. Dopiero wtedy poczułam jak bardzo przez te kilka godzin brakowało mi nikotyny. Odpaliłam fajkę i ruszyłam w kierunku mieszkania przygotowując się na najgorsze . Bałam się reakcji Anki. Ale w sumie... To moje życie. Dlaczego mam się podporządkowywać pod innych? Rozumiem, mogłam dać jej znać, że idę, ale co by to zmieniło? Niepewnie weszłam do mieszkania. Dziewczyna siedziała w salonie na kanapie i nerwowo ściskała w dłoniach telefon. 

-Karolina! Jezus Maria! Gdzie ty się podziewałaś?! Wiesz jak ja się martwiłam, idiotko?! Wiesz?! 

Natychmiast mi wytłumacz, dlaczego nie odbierałaś telefonu ani nie odpisywałaś na smsy? A potem już w ogóle ten telefonu wyłączyłaś! Ja tu od zmysłów odchodziłam pół nocy! Jak mogłaś tak zwiać z tego klubu?! No jak?! - wydzierała się tak, że zapewne pół bloku ją słyszało.

-Najpierw to ty się uspokój. Nie miałam wczoraj ochoty na świętowanie, więc po prostu wyszłam, o.

-Po prostu?! Nie mogłaś chociaż powiedzieć?! Gdzie ty byłaś, co?! Gdzie ty pół nicy spędziłaś?!

-Nieważne.

-Karol.. Tylko mi nie mów, że znów poszłaś do dragi.

-Popieprzyło cię do końca?! - wybuchłam. - Dawno z tym skończyłam!

     Zabrałam rzeczy i ruszyłam do swojego pokoju. Trzasnęłam drzwiami, rzuciłam wszystko na łóżko i położyłam się. Głęboko westchnęłam. Jak mogła? Ona? Moja jedyna przyjaciółka? Ta, która miała nie ranić. Już dawno skończyłam z narkotykami i nie chciałam wracać do tego bagna. Uwolniłam się. Spojrzałam w lewo. Z torby wpadł mały kalendarz, a którego wystawała kolorowa karteczka. Sięgnęłam po nią. 

Nie dałaś mi swojego numeru. A ja już tęsknię. 

Proszę, zadzwoń.

W.

     Do kartki dołączony był numer. Z kieszeni spodni wyciągnęłam telefon, który włączyłam na kilka minut przed wejściem do mieszkania. Wszystkie nieodebrane połączenia i smsy od razu usunęłam, a później wpisałam kilka cyferek. Zapisałam numer, a zaraz potem napisałam krótkie Ta gorąca czekolada była całkiem dobra. K. i wysłałam. Na odpowiedź nie musiałam czekać długo. Zaraz na wstępie napisał, że jemu ta czekolada również smakuje i że bardzo podoba mu się ta noc. Kretyn.

     Chciałam jakoś udobruchać Ankę. Ugotowałam obiad, zrobiłam deser. Ja, Karolina Olczak, po prostu podlizywałam się brunetce. Nic jednak nie wydawało się jej przekonywać. W końcu zrezygnowana usiadłam obok dziewczyny na kanapie i westchnęłam.

-To co? - zapytałam. - Idziemy na imprezę?

-Co ty się tak dziś przymilasz, co?

-Bo nie chcę żebyś była na mnie zła. Powiem ci gdzie byłam, tylko obiecaj, że nie weźmiesz mnie za wariatkę.

-Dobrze wiesz, że komu jak komu, ale tobie tego akurat nie mogę obiecać.

-Byłam u Włodarczyka.

-Jakiego znowu Włodarczyka? - zapytała zdezorientowana.

-Nowego przyjmującego Skry. - przyznałam, a dziewczyna zaczęła się niemiłosiernie śmiać. - Dzięki. Serio. Wielkie dzięki.

-Co ty wczoraj piłaś, kobieto?!

-Chodź ze mną dziś do klubu to się przekonasz, że go znam.

Uległa.

     Włodarczyk też uległ. Jedyne co napisał, to że napewno przyjdzie, będzie czekał przy barze i że zabierze ze sobą Kłosa. Obecność środkowego nie była mi na rękę, ale okej, jakoś go przetrawię. Chyba. O dwudziestej pierwszej byłyśmy na miejscu. Anka, zagorzały kibic męskiej siatkówki (choć czasem zastanawiałam się o które z tych słów bardziej chodzi.. czy męskiej, czy siatkówki) była potwornie zdenerwowana przed poznaniem Wojtka i jego giermka Kłosa.. Mnie tylko zależało na spotkaniu tego, z którym spędziłam ostatnią noc. Weszłyśmy do klubu bez problemu i od razu skierowałyśmy swoje kroki w stronę baru. Mężczyźni już tam siedzieli i pili, jak mniemałam, pepsi. 

-Uu.. panowie cienko trochę. - wskazałam na wysokie szklanki.

-Mus to mus. Cześć. - powiedział Wojtek i pocałował mnie w policzek. - Tęskniłem, wiesz? - dodał na ucho.

-Ciężko jest tęsknić za kimś kogo się nie zna.

-Widzisz, ja potrafię. - odparł pewnie.

     Podczas, gdy Włodarczyk opowiadał mi o dopiero co rozpoczętym sezonie, z zaciekawieniem obserwowałam GRUCHAJĄCYCH ze sobą Ankę i Karola. I kto tu sobie kogo "przygruchuje"... Pociągnęłam łyk soku pomarańczowego i spojrzałam na brązowookiego.

-Co mówiłeś? - wypaliłam. - Przepraszam.

-Zapytałem, czy przyjdziesz na środowy mecz.

-Siatkówka to chyba nie sport dla mnie..

-No błagam.. - zrobił oczy kotka ze shreka; kurwa. - Kto mi pogratuluje po meczu?

-Twoja dziewczyna?

-Nie mam dziewczyny.

-Taki facet jak ty nie ma dziewczyny? - byłam w szoku. - Tak seksownie oblizujący wargi na meczu siatkarz nie ma dziewczyny?

-Czekaj, co...? - zaczyna się głośno śmiać. - Seksownie oblizujący wargi? Powiedziałaś, że siatkówka to nie jest sport dla ciebie, więc niby skąd wiesz?

-Popatrzyć na przystojnych facetów na hali mogę. Tego mi nikt nie zabronił. Jeszcze.

-Liczba mnoga? Hola, hola, moja droga. Za niedługo to ja ci zabronię patrzeć się na innych facetów. A wiesz dlaczego? Bo będziesz patrzeć tylko na mnie.

-Nie mówił ci ktoś już, że jesteś strasznie pewnym siebie gościem?

-Nie. Możesz być pierwsza.

-Jesteś strasznie pewnym siebie gościem!

     Przed północą zmieniliśmy lokum na mieszkanie środkowego. Anka nie mogła z nami pójść, ponieważ na następny dzień szła do pracy na rano. Nim się obejrzałam, a siedzieliśmy w salonie małego mieszkania, a główną atrakcją nocy była butelka schłodzonej zero siedem.

-Wiesz, Kłosiu.. Łosiu.. - zaczęłam, bawiąc się czarną zapalniczką.

-Ej, ej!

-Dobra.. Wiesz, jestem w stanie wybaczyć ci to "przygruchanie" u Włodarczyka rano.

-O miłościwa pani! - padł na kolana przede mną i z wyprostowanymi rękami pochylił się kilkakrotnie.- Nie wiem jak ci dziękować za twe miłosierdzie!

-Skocz po popielniczkę i jesteśmy kwita. 

Chwilę później stałam na balkonie mieszkania Karola, na ramionach miałam klubową bluzę przyjmującego, a sam osobnik zmaterializował się obok.

-Nie dasz mi chwili wytchnienia, co?

-Jak widać. To przyjdziesz na ten mecz?

-Nie mam koszulki, a trzeba pokazać komu się kibicuje.

-Masz. Ta, w której spałaś cały czas na ciebie czeka. Leży poskładana w pierwszej szufladzie od lewej.

-Dlaczego tu przyjechałeś? Dlaczego wróciłeś do Polski?

-Bo tęskniłem. Po prostu. - odparł patrząc daleko przed siebie. - Widzisz ten duży szary budynek?

-Widzę.

-Tam będziemy w środę. - ułożył dłoń na moim policzku, pocałował w czoło i wszedł z powrotem do mieszkania.

     Kolejny dzień, któremu można śmiało nadać tytuł Tacy trochę wczorajsi. Spojrzałam w lewo, gdzie jak mniemałam miał znajdować się Włodarczyk. Jednak jakie było moje zdziwienie gdy zamiast przyjmującego ujrzałam obok siebie Kłosa.. Podciągnęłam kołdrę i znów odpłynęłam. Niestety, nie na długo. Po około piętnastu minutach usłyszałam trzask drzwi i krzyk jakiejś dziewczyny.

-Do jasnej cholery, Karol! Możesz mi to wytłumaczyć?!

* 

Dobry wieczór :)

DŁUGOŚĆ!

Ogromne podziękowania dla Winki, bez której tego rozdziału by nie było. Dlatego też dedykacja dla Ciebie! :) Obiecałam :)

Wena sprzyjała. Ale i tak to własnie Win dała mi takiego kopa! "Bo jeśli się coś zaczyna to się to kończy". Dziękuję Ci :*

Także... co myślicie?

Pees. Walczymy, Skrzaty, bo my tu z Winką od zmysłów odchodzimy! Mamy już 1:1 i trzeci set już bardzo blisko nasss!  ♥ ♥

Empty.